Ponoć z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach. Przekonała się o tym bohaterka najnowszej powieści Catherine Steadman pt. "Rodzinna gra". Catherine Steadman to brytyjska pisarka i aktorka, znana z ról w serialach "Downton Abbey", "Morderstwa w Midsomer", czy "Dynastia Tudorów". Jest też prezenterką radiową stacji BBC Radio 4. W 2018 r. zadebiutowała powieścią "Pod wodą", która jest thrillerem psychologicznym. Podobnie rzecz ma się w przypadku jej najnowszej powieści.
Życie Harriet wydaje się idealne. Jest dobrze zapowiadającą się pisarką, której książki świetnie się sprzedają. Niedługo ma też wyjść za mąż, a jej wybranek to spełnienie marzeń - Edward jest przystojnym, inteligentnym mężczyzną, który prowadzi dobrze prosperującą firmę, a do tego należy do jednej z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodzin w Wielkiej Brytanii. Chociaż rodzina jej przyszłego męża bardzo chce ją poznać, Edward zachowuje się wobec nich bardzo powściągliwie, co budzi zdziwienie młodej pisarki. Kiedy Harriet w końcu poznaje rodzinę Edwarda, choć trochę ekscentryczną, nadal nie potrafi sobie wytłumaczyć zachowania ukochanego. Zmienia jednak zdanie kiedy od przyszłego teścia Roberta dostaje tajemniczą taśmę, a jej zawartość mrozi krew w żyłach. Odtąd Harriet będzie musiała stawić czoło strasznej prawdzie mimo, że nią samą targają demony z przeszłości.
"Rodzinna gra" to bardzo wciągająca powieść, mimo że akcja nie biegnie w niej "na łeb, na szyję", dzieje się tak dopiero pod koniec. Na początku poznajemy Harriet, Edwarda i jego rodzinę. Z pozoru wszystko wydaje się być w porządku - Holbeckowie to bogaty i potężny ród, więc myślę że można się po nich spodziewać pewnej ekscentryczności. Bogaci ludzie żyją w zupełnie innym świecie, niż my biedni "wyjadacze chleba" 😀. Ponadto jest to stara rodzina z tradycjami, które mogą wydawać się dziwne, choć ja jako wielka fanka gier tak tego nie odbierałam. Rodzina Holbecków bowiem lubi grać w wymagające intelektualnie gry, jednak nie mam na myśli tutaj szachów. Jest to bardziej poszukiwanie skarbów. To właściwie nie wydawało mi się jakoś szczególnie dziwne, przecież jest dużo fanów gier miejskich, sama w takiej uczestniczyłam i bardzo mi się ona podobała. Tutaj jednak ta gra ma trochę inny, może bardziej bulwersujący wymiar, jednak dalej nie byłoby to dla mnie szokujące. Widać odnalazłabym się w bogatej, ekscentrycznej rodzinie 😀. Bardzo ciekawa była dla mnie zabawa na Krampusnacht, o której wcześniej nie słyszałam. Wprawdzie postać Krampusa jest mi znana, ale nie wiedziałam, że są jakieś obchody jego nocy, co dla mnie jako fanki Halloween też jest super.
Krampus jest postacią z bawarsko-austriackiego folkloru. Pokazany jest jako pół koza i pół demon. Podczas przesilenia zimowego organizowane są tzw. Krampuslauf, czyli świąteczne parady, gdzie młodzież zakłada zazwyczaj koźlą skórę, rogi i straszne maski. Bardzo mi się podobało, że autorka użyła tego motywu - jest to zawsze coś innego od standardowego Halloween. Sam motyw poszukiwania skarbu też uwielbiam. Często pojawia się on m.in. w książkach Agathy Christie i to powoduje, że bardzo bym chciała w takich poszukiwaniach uczestniczyć.
Jeśli chodzi o główny aspekt książki, czyli tajemniczą taśmę to przyznaję, że bardzo mi się ten wątek podobał. Stopniowe odsłuchiwanie taśmy przez Harriet było świetnym zabiegiem, ponieważ myślę, że czytelnicy dzięki ten są cały czas trzymani w napięciu. Jest to bardzo wciągające, ponieważ bardzo chcemy poznać dalszy ciąg tej historii. Myślę, że autorka bardzo dobrze ten wątek rozegrała, chociaż ja osobiście domyśliłam się zakończenia. Nie przeszkadzało mi to jednak w odbiorze książki - naprawdę świetnie się bawiłam.
Patrząc jednak na postacie to mam mieszane uczucia. Z jednej strony fantastycznie jest pokazana cała rodzina Holbecków - ekscentryczni bogacze, których władza sięga daleko, a jak wiadomo nadmiar władzy często demoralizuje. Myślę, że autorka we wspaniały sposób pokazała ich świat - pełen tajemnic, wpływów, dziwnych zachowań, zazdrości, a nawet śmiertelnej zawiści. Są to bardzo barwne postacie, a w szczególności ojciec rodziny, czyli Robert, który jest chyba najciekawszy ze wszystkich. Jego odczucia zapisane na taśmie są bardzo głębokie i realistyczne. Widać, że jest to osoba obdarzona ogromną charyzmą i magnetyzmem. Czasem mam wrażenie, że w powieściach często brakuje takich "soczystych postaci". W kontrze do niego stoi niestety główna bohaterka, która mnie momentami bardzo irytowała. Jako pisarka powinna być obdarzona bogatą, nieprzeciętną wyobraźnią, a często zachowywała się po prostu niemrawo i infantylnie. Jej przemyślenia często powodowały u mnie chęć potrząśnięcia nią. Sam Edward zaś był dla mnie trochę taki cukierkowy. Szkoda, ze autorka nie poświęciła więcej miejsca pozostałym członkom rodziny Holbecków, ponieważ wydaje mi się, że byłaby to jeszcze ciekawsza historia.
Samo zakończenie jak już wcześniej wspominałam było trochę przewidywalne, a końcowe wydarzenia momentami naiwne, jednak mimo tego książka naprawdę bardzo mi się podobała. Dla mnie miała wszystko czego mi trzeba - ciekawą akcję, wciągającą fabułę, mroczne tajemnice z przeszłości, śledztwo, które w końcu musi odsłonić szokującą prawdę oraz w tle ekscentryczną, ale interesującą rodzinę. Jeśli ktoś lubi takie klimaty i szuka ciekawej lektury na wakacje, to z czystym sumieniem mogę tą książkę bardzo polecić.
Bibliografia:
- C.Steadman, Rodzinna gra, Grupa Wydawnictwo Kobiece 2023, można kupić np. tutaj: https://www.empik.com/rodzinna-gra-steadman-catherine,p1388393290,ksiazka-p lub tutaj: https://bonito.pl/produkt/rodzinna-gra
- Wikipedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz